صنعت اقامتگاه‌ها در استان انتاریو، بزرگ‌ترین استان کانادا که ۲۲ میلیارد دلار از بخش گردشگری سهم دارد، به دلیل کاهش مهاجرت کارگران موقت خارجی کانادا با بحران مواجه شده است.
کاهش‌های فدرال در Temporary Foreign Worker Program (TFWP) گزینه‌های استخدامی برای اقامتگاه‌هایی مثل Blue Mountain و Totem Resorts را به‌شدت محدود کرده و خطر تعطیلی، کاهش ساعات کاری و از دست رفتن درآمد را به همراه آورده است.
با افزایش تقاضا برای تعطیلات تابستانی در سال ۲۰۲۵، این تغییرات می‌تواند اثرات زنجیره‌ای در اقتصاد محلی ایجاد کند و کسب‌وکارها، کارکنان و گردشگران را در شرایطی دشوار قرار دهد. این مقاله کاهش‌ها، پیامدها و راهکارهای احتمالی را با استناد به داده‌ها، دیدگاه‌های کارشناسی و روایت‌های میدانی بررسی می‌کند.
نقطه صفر، چگونه کاهش‌ها به اقامتگاه‌های انتاریو ضربه می‌زنند
بخش اقامتگاه‌های انتاریو، یک صنعت ۲۲ میلیارد دلاری که بیش از ۲۰۰ هزار نفر را به کار گرفته، به‌شدت تحت فشار است.
در قلب منطقه اقامتگاهی دیدنی انتاریو، جایی که جنگل‌های سرسبز با دریاچه‌های درخشان درهم می‌آمیزند و پیست‌های اسکی به زمین‌های بازی تابستانی تبدیل می‌شوند، بحرانی آرام در حال شکل‌گیری است.
در Blue Mountain Resort، یکی از برجسته‌ترین مقاصد چهارفصل کانادا، مدیران به‌سختی تلاش می‌کنند تا شیفت‌های کاری را با نزدیک شدن به فصل اوج گردشگری پر کنند.
این اقامتگاه که بزرگ‌ترین پیست اسکی انتاریو و جاذبه‌ای چهارفصل با امکاناتی مانند پیاده‌روی، گلف و پارک‌های آبی است، معمولاً ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ کارگر فصلی استخدام می‌کند.
به‌طور سنتی، ۱۵ تا ۲۰ درصد از این نیروها از طریق TFWP یا برنامه‌های بین‌المللی جذب می‌شدند و نقش‌هایی مانند خدمات نظافت و رستوران‌ها را بر عهده داشتند که نیروی محلی کمیاب است.
اکنون نقش‌هایی مثل نظافتچی‌ها، اپراتورهای بالابر و کارکنان آشپزخانه — که همیشه به نیروهای خارجی سپرده می‌شد — با کمبود شدید مواجه است.
یکی از سخنگویان اقامتگاه گفت: «ما همیشه روی ترکیبی از نیروهای محلی و استعدادهای بین‌المللی حساب کرده‌ایم تا همه‌چیز روان پیش برود.»
اما کاهش مهاجرت کارگران موقت خارجی کانادا این تعادل را بر هم زده و اقامتگاه‌هایی مثل Blue Mountain را در خطر تعطیلی، کاهش ساعات فعالیت و از دست رفتن درآمد قرار داده است.
اکنون با محدودیت ۱۰ درصدی، مدیران کمبود ۲۰ تا ۳۰ درصدی نیرو را تخمین می‌زنند که می‌تواند منجر به تعطیلی برخی امکانات یا افزایش قیمت‌ها برای پوشش اضافه‌کاری شود.
در تابستان ۲۰۲۵، این تغییرات فقط اصلاحات کوچک سیاستی نیستند؛ بلکه تهدیدی برای ستون فقرات صنعت گردشگری انتاریو هستند که سالانه میلیاردها دلار به اقتصاد کمک می‌کند.
این بحران تنها به یک منطقه محدود نیست. از سواحل ناهموار Georgian Bay تا کلبه‌های ماهیگیری دورافتاده شمال غربی انتاریو، صاحبان اقامتگاه‌ها زنگ خطر را به صدا درآورده‌اند.
در Totem Resorts واقع در Sioux Narrows — مقصدی محبوب برای ماهیگیری که هر سال هزاران گردشگر جذب می‌کند — کمبود نیرو باعث شده ظرفیت رزروها کاهش یابد.
Stephanie Brown، مدیر رزرو، گفت: «ما گروه‌ها را رد می‌کنیم چون نمی‌توانیم خدمات مناسب تضمین کنیم.»
او افزود: «در شهری با فقط چند صد سکنه، پیدا کردن نیروهای محلی برای مشاغل فصلی مثل پیدا کردن سوزن در انبار کاه است.»
این اقامتگاه سال‌ها به TFWP متکی بوده تا نیروهایی از کشورهایی مثل مکزیک و فیلیپین جذب کند. اکنون، با محدودیت‌های شدیدتر و کوتاه‌تر شدن مجوزها، این موضوع به نمادی از اثرات مستقیم کاهش مهاجرت کارگران موقت خارجی کانادا تبدیل شده است.
اکنون، با محدودیت‌های شدیدتر و کوتاه‌تر شدن مجوزها، براون نگران است که نیروی کافی در اختیار نداشته باشد و مجبور شود مهمانان را رد کند یا فعالیت‌ها را کاهش دهد.
این پیامدها فراتر از یک کسب‌وکار است. اقامتگاه‌های انتاریو به‌تنهایی بیش از ۵ میلیارد دلار به اقتصاد استان کمک می‌کنند و مشاغلی در مهمان‌داری، خرده‌فروشی و حمل‌ونقل ایجاد می‌کنند.
کمبود نیرو می‌تواند به معنای اتاق‌های خالی، خدمات با تأخیر و میهمانان ناراضی باشد — بسیاری از آنها گردشگران بین‌المللی هستند که برای دیدن زیبایی‌های کانادا می‌آیند.
کنایه‌آمیز اینکه برنامه‌ای که برای حفاظت از مشاغل کانادایی طراحی شده، ممکن است همان صنعتی را تضعیف کند که همین مشاغل را می‌سازد.
طبق نظرسنجی Restaurants Canada، ۸۰٪ از کسب‌وکارهای مهمان‌داری در مناطق روستایی انتاریو برای حداقل ۱۰٪ از نیروی کارشان به کارگران TFW وابسته‌اند. با این کاهش‌ها، تا ۴۰٪ از آنها پیش‌بینی کرده‌اند که ساعات کاری‌شان کاهش یابد یا تعطیل شوند.
با این کاهش‌ها، تا ۴۰٪ از آنها پیش‌بینی کرده‌اند که ساعات کاری‌شان کاهش یابد یا تعطیل شوند، مخصوصاً در شهرهایی که اقتصادشان به گردشگری متکی است.
داستان‌های فردی این آمارها را انسانی‌تر می‌کنند. Maria، کارگر سابق TFW از فیلیپین، گفت:
«من دو فصل کار کردم، پول برای خانواده فرستادم و مهارت یاد گرفتم. اما حالا با محدودیت‌های یک‌ساله، دیگر ارزش ریسک ندارد.»
در مقابل، محلی‌هایی مثل Jake Thompson اهل Collingwood برای کار درخواست دادند اما دیدند دستمزدها در حد ۱۶ تا ۱۸ دلار در ساعت مانده — که پایین‌تر از هزینه‌های زندگی است.
او گفت: «اقامتگاه‌ها می‌گویند نمی‌توانند کانادایی‌ها را پیدا کنند، اما شاید باید بیشتر پرداخت کنند.»
همزمان که تعداد نیرو کاهش یافته، تقاضای گردشگری افزایش پیدا کرده است؛ زیرا کانادایی‌ها به‌دلیل تعرفه‌ها کمتر به آمریکا سفر می‌کنند و اروپایی‌ها بیش از گذشته کانادا را به آمریکا برای سفر ترجیح می‌دهند.
جزئیات کاهش‌های ۲۰۲۵: سقف‌ها، مدت‌زمان‌ها و تغییر شرایط
اصل ماجرا در جزئیات تغییرات ۲۰۲۵ است که از ژانویه اجرایی شدند.
- سقف نیرو: کارفرمایان در بیشتر صنایع، از جمله مهمان‌داری، حداکثر ۱۰٪ از نیروی کارشان را می‌توانند از طریق TFWP استخدام کنند — این رقم قبلاً ۲۰ تا ۳۰٪ بود. استثنا فقط برای بخش‌های حیاتی مثل کشاورزی و بهداشت در نظر گرفته شده، اما گردشگری مشمول محدودیت شدیدتر است.
- مدت مجوزها: قراردادهای کم‌دستمزد برای کارگران خارجی از دو سال به یک سال کاهش یافت و همین باعث افزایش بروکراسی و تمدیدهای مکرر شد.
- آستانه بیکاری: در مناطقی که نرخ بیکاری ۶٪ یا بالاتر است، استخدام TFWهای کم‌دستمزد به‌طور کامل ممنوع شده است، مگر در بخش‌های مستثنی. این موضوع به‌شدت به مناطق اقامتگاهی انتاریو آسیب زده است.
- دستمزد و مقررات سخت‌تر: حداقل دستمزد برای TFWها تا ۲۰٪ در ژوئن ۲۰۲۵ افزایش یافت و بازرسی‌های سخت‌گیرانه‌تر برای جلوگیری از سوءاستفاده اعمال شد. همچنین مجوز کار برای همسران به مشاغل با مهارت بالا محدود شد.
این اقدامات قرار است حدود ۶۵ هزار کارگر کم‌دستمزد خارجی را کاهش دهد. به همین دلیل بسیاری از کارشناسان این تغییرات را نه فقط اصلاحات اداری، بلکه بخشی از کاهش مهاجرت کارگران موقت خارجی کانادا می‌دانند که پیامدهای گسترده‌ای بر صنعت گردشگری خواهد داشت.
منطق دولت این است: اولویت دادن به کانادایی‌ها، مقابله با سوءاستفاده‌ها و کاهش فشار بر مسکن و خدمات.
Randy Boissonnault، وزیر کار، گفت: «این موضوع مربوط به قرار دادن کانادایی‌ها در اولویت و ایجاد سیستمی پایدار است.»
با این حال، اجرای آن پرچالش بوده است. زمان پردازش مجوزها تا اواسط ۲۰۲۵ به ۱۹۶ روز رسید که باعث تأخیر در استخدام‌ها برای فصل تابستان شد. برای اقامتگاه‌هایی که با حاشیه سود پایین و چرخه‌های فصلی فعالیت می‌کنند، این تأخیرها می‌تواند خطرناک باشد.
صداها از خط مقدم: صاحبان کسب‌وکار، منتقدان و کارگران
رهبران صنعت به‌شدت مخالفند. Kelly Higginson، رئیس و مدیرعامل Restaurants Canada، این تغییرات را یک «اشتباه یکسان‌سازی‌شده» توصیف کرد.
او گفت: «محدود کردن TFWها به ۱۰٪ و نصف کردن مدت‌زمان قراردادها واقعیت مناطق گردشگری و روستایی را نادیده می‌گیرد. ممکن است شاهد تعطیلی در جوامعی باشیم که هیچ جایگزینی ندارند.»
مدیران Blue Mountain هم همین دیدگاه را دارند و خواستار استثنا برای صنایع فصلی هستند.
اما گروه‌های حقوق مهاجران نقص‌های عمیق‌تری را مطرح می‌کنند. Syed Hussan از «Migrant Workers Alliance for Change» گفت:
«بیکاری نتیجه مهاجران نیست؛ نتیجه استثمار و سیاست‌های بد است. باید به مهاجران اقامت دائم داده شود تا برابری ایجاد شود.»
اقتصاددانانی مانند Mike Moffatt هم این کاهش‌ها را «گامی نخست» می‌دانند اما بر اصلاح دستمزدها تأکید دارند.
مدافعان دولت مثل Sean Fraser وزیر مسکن معتقدند این کاهش‌ها به کاهش فشار بر مسکن کمک می‌کند.
در مقابل، مخالفانی مثل Melissa Lantsman از حزب محافظه‌کار، دولت لیبرال را سرزنش کردند: «آنها سیستم مهاجرت را خراب کردند و حالا برای درست کردنش دست‌پاچه شده‌اند.»
در شبکه‌های اجتماعی هم بحث داغ است. یک کاربر نوشت: «بسیاری از رستوران‌ها هشدار می‌دهند که به دلیل کاهش TFWP تعطیل می‌شوند — مشکل کمبود نیرو است یا کمبود دستمزد؟»
اثرات اقتصادی: گردشگری، مشاغل و چشم‌انداز کلی کانادا
بر اساس برآورد TD Economics، این بحران می‌تواند ۱ تا ۲ میلیارد دلار به اقتصاد انتاریو از محل درآمد گردشگری خسارت وارد کند.
در سطح ملی، صنعت مهمان‌داری ۱.۷ میلیون نفر را به‌کار می‌گیرد. کاهش‌ها ممکن است باعث افزایش استخدام محلی شود، اما در عین حال به‌عنوان نشانه‌ای از کاهش مهاجرت کارگران موقت خارجی کانادا مطرح شده که می‌تواند به رکود یا افزایش قیمت‌ها منجر شود.
تجربیات گذشته — مانند محدودیت‌های سال ۲۰۱۴ که به صنعت نفت آلبرتا آسیب زد — نشان می‌دهد که ممکن است درد کوتاه‌مدت و سازگاری بلندمدت رخ دهد.
اما در جهان پساکرونا، با آتش‌سوزی‌های اقلیمی و نوسانات جهانی سفر، تاب‌آوری اهمیت بیشتری دارد.
حرکت کانادا مشابه سخت‌گیری‌های آمریکا در دوران ترامپ است که باعث کاهش ۶-۷٪ در گردشگری شد.
برای انتاریو، از دست دادن حتی ۵۰۰ هزار بازدیدکننده در ماه می‌تواند به معنای ۱۰۰ میلیون دلار خسارت ماهانه باشد.
راه‌حل‌های پیشنهادی
- استثناهای بخش‌محور: اجازه دادن به سقف‌های بالاتر برای صنعت گردشگری در مناطق کم‌جمعیت.
- مشوق‌های دستمزدی: یارانه برای آموزش کانادایی‌ها یا افزایش حداقل دستمزد متناسب با بهره‌وری.
- مسیرهای اقامت دائم: تبدیل سریع‌تر کارگران TFW به مقیم دائم برای کاهش جابجایی نیرو.
- فناوری و اتوماسیون: سرمایه‌گذاری در هوش مصنوعی و ربات‌ها برای کارهایی مانند پذیرش یا نظافت (اگرچه هزینه‌بر است).
Blue Mountain در حال بررسی ساخت خوابگاه‌هایی برای کارکنان است، ابتکاری از سال ۲۰۲۳ برای جذب نیروهای محلی. همچنین برنامه‌های آزمایشی دولت برای اشتغال جوانان هم می‌تواند کمک‌کننده باشد.
جمع‌بندی
در حالی که تابستان ۲۰۲۵ پیش می‌رود، اقامتگاه‌های انتاریو در یک دوراهی قرار دارند. سیاست‌های اخیر که با هدف محافظت از مشاغل کانادایی اعمال شده، در عمل به کاهش مهاجرت کارگران موقت خارجی کانادا منجر شده و خطر نابودی موتور گردشگری استان را به همراه دارد.
با ایجاد گفت‌وگو میان اتاوا، کسب‌وکارها و کارگران، کانادا می‌تواند رویکردی منصفانه‌تر پیدا کند — بدون قربانی کردن روحیه میزبانی که گردشگران را از سراسر جهان جذب می‌کند.
📩 فرم رزرو وقت مشاوره را از طریق لینک زیر تکمیل نمایید:
🔗 https://iliyavisa.com/make-appointment
ایلیا ویزا – همراه مطمئن شما در مسیر مهاجرت به کانادا
منبع خبر: https://immigrationnewscanada.ca/canada-cut-temporary-foreign-workers/
